Jak  pobudzić kreatywność dziecka? Elżbieta Baracz

1. Wolność    Kreatywność pozwala dzieciom (i dorosłym) z ufnością stawić czoła nowej rzeczywistości. Wyobraźnia pomaga im znaleźć pomysłowe rozwiązania problemów, a przede wszystkim daje swobodę wyboru między normalnością i oryginalnością, czyli zupełnie nowym pomysłem. Dziecko realizuje swą kreatywność w rozmaity sposób, np. w muzyce, sztuce, poezji, aktywności fizycznej. Warto pamiętać, że towarzysząc dziecku np. w tworzeniu rysunku nie należy kierować jego działaniami, mówiąc co ma narysować. Trzeba pozwolić mu odkrywać swoje własne gusta i inspiracje. Praca dziecka może nie wydawać się eksperymentalna czy odkrywcza, ale dla dziecka jest formą, w której poszukuje i wyraża siebie.

2. Zabawa  Dzieci mają głowy pełne pomysłów. Pomaga im to mierzyć się nowymi sytuacjami i podejmować wyzwania. Kreatywność nie ogranicza się do sztuki i rzemiosła. To także sposób myślenia, postrzegania życia i korzystania z własnych doświadczeń w niekonwencjonalny sposób. Innymi słowy, kreatywność jest częścią inteligencji i sprawia, że wszystko jest możliwe!

3. Wsparcie  Każdy z nas może rozwijać kreatywność. Bez niej życie byłoby powtarzalne i nudne. To ona pozwala czuć się aktywnym, być otwartym na postęp, nowości, zmiany, odrobinę szaleństwa. Dzieci potrzebują wsparcia zamiast oceniana lub strofowania.

4. Czas   Kreatywności nie można zamknąć w określonych ramach czasowych. By móc ją stymulować spontanicznie, trzeba mieć czas. Bez planu działania, bez harmonogramu i ustalonego z góry porządku.

5. Eksperymentowanie  Próby, testy i oczywiście możliwość popełniania błędów. Bez tego lekcje kreatywności nie mogą się odbywać. Warto pozwolić dzieciom zdobywać własne doświadczenia nie ujawniając im rezultatu z góry (np.: “Jeśli połączysz czarny i czerwony, to tło wyjdzie bardzo ciemne”, “Jeśli zaczniesz w tym miejscu rysować klasy, cała plansza nie zmieści się na tym fragmencie chodnika”).

6. Śmiech  Dzieci uwielbiają się śmiać. Kiedy blokujemy tę potrzebę, stają się nieśmiałe i nie są w stanie w pełni cieszyć się nowymi działaniami twórczymi. Warto sprawić, by dziecko zapomniało o granicach i odkrywało niezliczone możliwości.

Pamiętajmy, że oczekując od dziecka kreatywności, samemu trzeba z niej korzystać!

Zabawy  i ćwiczenia usprawniające pamięć i koncentrację uwagi

Dziecko w wieku przedszkolnym ma bardzo plastyczny mózg, szybko i łatwo się uczy. Wykorzystaj ten czas i rozwijaj pamięć swojego dziecka. Poniżej propozycje ćwiczeń i zabaw rozwijających  jego pamięć.

1.Zabawy wprowadzające sekwencje, np.

-    głuchy telefon (dziecko ma dokładnie powtórzyć zdanie, które usłyszało)
-    powtórz numer telefonu (zaczynamy od 3,4 cyfr – dziecko ma je powtórzyć)
-    jedziemy na wycieczkę: zabawę zaczynamy mówiąc „jedziemy na wycieczkę i zabieramy...”. Wymyślamy  i wymieniamy na zmianę z dzieckiem rzeczy, jakie zabieramy na wycieczkę powtarzając przy tym już te wcześniej wymienione, np.
mama: „Jedziemy na wycieczkę i zabieramy plecak”
dziecko: „Jedziemy na wycieczkę i zabieramy plecak i namiot”
mama: „Jedziemy na wycieczkę i zabieramy plecak, namiot i piłkę”
 

2.Rymowanki – nauka krótkich rymowanych wierszyków, wyliczanek, również z wprowadzaniem towarzyszących temu gestów

 

3.Wymieniamy ciąg słów. Na ustalone wcześniej słowo lub grupę słów dziecko ma klasnąć np. na słowo: lampa lub na nazwy kolorów, potraw itp.

 

4.Nazywamy szybko i wskazujemy na sobie części ciała. Dziecko ma je wskazywać na sobie. Dla zmylenia co jakiś czas wskazujemy część ciała inną niż wymieniamy – zadaniem dziecka jest wskazywać prawidłowo na podstawie usłyszanej instrukcji słownej.

 

5.Dziecko kładzie się lub siada wygodnie i słucha uważnie odgłosów z otoczenia, a potem ma je wymienić. Zadanie można utrudnić poprzez nakazanie wymienienia odgłosów w kolejności, w jakiej się pojawiały (możemy sami „produkować” różne odgłosy- np. skrzypienie drzwi, stukanie, szuranie, szeleszczenie gazetą itd.)

 

6.Podaj kolejność: za parawanem układamy w rzędzie kilka przedmiotów, odsłaniamy, dziecko przygląda się przedmiotom zapamiętując ich kolejność. Ponownie zasłaniamy parawan a zadaniem dziecka jest wymienienie przedmiotów w kolejności

 

7.Pokazujemy dziecku ilustrację i prosimy aby przez 30 sekund uważnie jej się przyglądało. Następnie zabieramy rysunek i prosimy o odpowiedzenie na różne pytania dotyczące tego co znajdowało się na obrazku.

8.Wystukujemy dziecku pewien rytm a następnie prosimy aby powtórzył. Przeprowadzamy kilka prób.

 

9.Czytamy /opowiadamy dziecku krótką historyjkę i prosimy o uważne przysłuchiwanie się. Przykład: „dzieci zbudowały zamek z piasku, zrobiły mu dwie bramy, trzy wieże, na jednej z nich powiewała chorągiew. Był piękny słoneczny dzień. Dzieci śmiały się, bawiły foremkami, lepiły kule z piasku. Aż mama zawołała ich na obiad. Po południu, gdy Tomek wrócił do piaskownicy zobaczył, że połowa zamku jest zburzona. Bardzo się tym zmartwił i postanowił szybko odbudować zamek”.

Po wysłuchaniu całego opowiadania prosimy dziecko o odpowiedzenie na kilka pytań:

- z ilu kul zrobimy był bałwan?
- ile miał guzików?
- z czego dzieci zrobiły nos bałwanka?
- kto pierwszy zauważył, że bałwan zniknął?
- dlaczego mama zawołała dzieci do domu? Itp.

 

10.Memory  - to klasyczna znana chyba wszystkim gra. Nazwa pochodzi od angielskiego słowa memory – czyli pamięć. Gra polega na łączeniu w  pary, zapamiętywaniu gdzie ukryte są takie same obrazki. Najlepiej by obrazki przedstawiały  zwierzęta, pojazdy, zabawki, rzeczy bliskie dziecku.  Najprostsze wersje przeznaczone są już dla 3 latków. Starsze dzieci doskonale poradzą sobie z większą ilością obrazków. Memory to gra wciągająca na długie godziny całą rodzinę.

 

11.Gry planszowe –  to zabawa poprawiająca pamięć dzieci od 4 roku życia. Gry planszowe takie jak warcaby, szachy, grzybobranie, chińczyk, młynek  uczą dzieci planowania ruchu, przewidywania reakcji przeciwnika, rozważania różnych opcji rozgrywki, rozwijają umiejętność zapamiętywania poszczególnych sytuacji oraz poprawiają zdolność logicznego myślenia, która kształtuje się od 5 roku życia.

 

12.Skojarzenia – gra w skojarzenia rozwija pamięć, koncentrację, spostrzegawczość dziecka. Polega na dobieraniu w pary obrazków, które do siebie pasują, lub wyszukiwaniu w zbiorze tego obrazka, który nie pasuje do pozostałych.

 

12.Zagadki – uczą dziecko logicznego myślenia, przygotowują do rozwiązywania problemów, wzbogacają słownictwo oraz uczą formułować odpowiedzi na zadane pytania.

 

14.Czytanie bajek – czytaj dziecku przez kilka dni pod rząd tą samą bajeczkę, najlepiej tuż przed zaśnięciem,  a przekonasz się jak doskonale ćwiczysz jego pamięć kiedy maluch zarecytuje ci znane fragmenty tekstu  z pamięci

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Scenariusz zajęcia otwartego

 dla rodziców w grupie 4-latków

Napisała Elżbieta Baracz

 

 

Temat: „Człowiek  ze złotym parasolem”

 

Cele:

-dz. rozwija  kreatywne myślenie

-dz. potrafi przezwyciężyć szablonowe  spostrzeganie i wykorzystywanie przedmiotów

-dz. rozwija zdolności abstrahowania poprzez wyróżnianie cech parasola i wyszukiwanie podobieństw miedzy parasolem , a różnymi  przedmiotami

 

  Pomoce: karty pracy- rysunki parasoli

 

Przebieg:

1.Słuchanie wiersza ,,Człowiek ze złotym parasolem” Danuta Wawiłow

2.Rozmowa na temat treści.

-kto szedł  pod  parasolem?

-jaki był parasol?

-co robił parasol?

-przed czym chronią nas parasole?

 

3.Ćwiczenienia werbalne

-technika twórczego myślenia „lista atrybutów” – podawanie cech parasola

parasol jest …(jaki?) kolorowy, mały , słoneczny,

-technika twórczego myślenia „podobieństwa”

parasol jest kolorowy jak tęcza.

-metaforyzowanie

o czym myśli ,co czuje parasol kiedy pada deszcz (świeci słońce) ?

do czego innego ,niż do ochrony przed deszczem możemy wykorzystać parasol?

 

4.Zabawa ruchowa : reagowanie ruchem na muzykę do marszu, biegu, podskoków.

 

5.Ekspresja plastyczna:

-do każdego parasola dorysuj śmieszą rączkę?

-zamień parasol (czaszę, złożony )  na  inny rysunek?

-pokoloruj parasol tak aby był śmieszny.

 

6.Podsumowanie- prezentacja prac.

 

,,Człowiek ze złotym parasolem” Danuta Wawiłow

 

Żółtą drogą, zielonym polem
szedł  raz chłopczyk  pod parasolem
i uśmiechał się mimo słoty,
bo parasol był cały złoty,
coś mu śpiewał, bzykał jak mucha,
śmieszne bajki plótł mu do ucha...

 

I ten deszcz tak padał i padał,
a parasol gadał i gadał,
a ten człowiek mu odpowiadał.
I oboje byli weseli,
choć się wcale nie rozumieli,
bo ten człowiek gadał po polsku,
a parasol - po parasolsku... 

 

„Mały patriota” scenariusz opracowała mgr Dorota Chrabąszcz

Wychowanie przez sztukę różne formy plastyczne. Wychowanie patriotyczne.

Zastosowanie różnych technik plastycznych w trakcie realizowania treści edukacji patriotycznej.

CEL OGÓLNY : rozwijanie postaw patriotycznych  dzieci, stosowanie różnych technik plastycznych.

CELE OPERACYJNE -  dzieci :

• rozwijają mowę komunikatywną i wiązaną,
• wyciągają prawidłowe wnioski, uważne słuchają,
• dzielą się wrażeniami, kształtują pomysłowość i fantazję,
• kształtują  logiczne myślenie,
• rozumieją znaczenie symboli narodowych, śpiewają hymn narodowy,
•  wiedzą jak należy zachować się  w trakcie śpiewania hymnu Polski;
• kształtują  szacunek  dla własnego państwa;
• rozróżniają  barwy narodowe, wykonują  prace plastyczną wg instrukcji nauczyciela

Treści programowe z podstawy programowej :I:5,II:4,9,III:1,2,3,9.IV: 1,2,4,7,8,10,15.

FORMY PRACY:

Praca indywidualna i zespołowa

METODY PRACY:

Czynne, słowne, oglądowe, zadań stawianych do wykonania, odimienna metoda nauki czytania I . Majchrzak

TECHNIKI PLASTYCZNE:

malowanie farbami na podobraziu z płótna, odbijanka kasztanami, odbijanka piłeczką pingpongową, widelcem, malowanie palcem na plastikowym worku, lepienie z gliny, malowanie na szkle, malowanie na drewnie.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: duża flaga Polski, małe flagi rozłożone po sali, dla każdego dziecka mała flaga do zabawy ruchowej, utwór pt : „Cztery pory roku Vivaldiego” podobrazie, farby, pędzle, piłka pingpongowa,  worki, kasztany, glina, krążki drewniane, wiatrak.
PRZEBIEG ZAJĘĆ
1. Zabawa „Powitanie” Dzieci przedstawiają się. Mówią swoje imię.

2. Słuchanie wiersza:  Cz.  Janczarskiego pt  „Barwy ojczyste” Rozmowa na temat treści wiersza. Co to są barwy ojczyste?  Jaki kolor ma flaga Polski(biel i czerwień).Dzieci szukają flag rozłożonych po sali.

3.Zabawa „Ile jest flag? .Dzieci liczą flagi w sali. Dochodzą do wniosku że jest jedna duża flaga i 6 małych flag , małych jest więcej.

4. Zabawa „Taniec flagi na wietrze”. Nauczyciel włącza wiatrak. Z pomocą powietrza wychodzącego z wiatraka flaga porusza się .Dzieci każde bierze małą flagę i porusza nią do muzyki Vivaldiego pt ”Cztery pory roku” .

5. Zabawa „Hymn Polski” dzieci stają na baczność i  bez podkładu muzycznego  śpiewają hymn Polski 4 zwrotki.

6. Praca plastyczna :dzieci szukają wizytówki,  siadają do stolików wykonując różnymi metodami prace plastyczna na temat „Flaga Polski”

• malowanie farbami na podobraziu z płótna,
• odbijanka kasztanami,
• odbijanka piłeczka pingpongową,
• odbijanka widelcem,
• malowanie palcem na plastikowym worku,
• lepienie z gliny,
• malowanie na szkle,
• malowanie na drewnie

7.Ewaluacja zajęcia. Ocena prac. Podziękowanie dzieciom za udział w zajęciu.

Dzieci, którym zajęcie się podobało zawieszają flagi na stojaczkach.

 

 

 

 

Co robić, by dzieci nas słuchały?

Twoje dziecko nie chce cię słuchać? Sprawdź, jak to zmienić.

Spraw, by dziecko cię zauważyło

Zawołaj je po imieniu, kucnij obok, spójrz mu w oczy. Możesz także wziąć je za ręce. Warto to zrobić zwłaszcza wtedy, gdy dziecko jest rozzłoszczone, przestraszone albo płacze.

 Mów konkretnie

Zamiast nakazywać: „Posprzątaj swój pokój”, poproś: „Pozbieraj klocki i ustaw wszystkie samochody na półce”. Proste, jednoznaczne i konkretne komunikaty łatwiej jest dziecku zrozumieć i zapamiętać.

 Ogranicz mówienie „nie”

Zamiast mówić: „Nie hałasuj”, lepiej powiedzieć: „Mów ciszej, proszę”

Zachęcaj

Perspektywa przyjemnego zajęcia („Jeśli szybko posprzątasz zabawki, będziesz mogła pobawić się w wannie dinozaurami”) działa zazwyczaj lepiej niż groźba kary(„Jeżeli nie posprzątasz zabawek, nie pozwolę ci zabrać dinozaurów do wanny”).

Pozwól decydować

Dziecko, które może czasami samo podjąć decyzję (np. którą koszulkę założy, co zje: kanapki z rzodkiewką czy z ogórkiem), rzadziej upiera się „dla sportu.”

Nazywaj swoje uczucia

„Jest mi przykro, gdy tak nieładnie do mnie się odzywasz” działa lepiej niż: „Jesteś złośliwy i niegrzeczny”. I nie upokarza.

Bądź konsekwentna

Gdy chcesz, by coś zrobił, np. poszedł umyć zęby, nie pytaj: „Umyjesz zęby?”, tylko wydaj polecenie. Stanowczość nie oznacza jednak krzyku ani rozkazującego tonu. Lepiej powiedzieć: „Czas myć rączki” niż „Natychmiast myj ręce!”. Nikt nie lubi rozkazów, za to pomaga słowo „proszę”.

Tłumacz

Nie zakazuj na zasadzie: „Nie, bo nie”, „Ma być tak, jak mówię i koniec”. Tłumacz prostymi słowami („Mów ciszej, bo tatę boli głowa”), nie wdając się w zawiłe wyjaśnienia.

Nie zaskakuj

Dziecku bardzo trudno jest przerwać pasjonujące zajęcie. Dlatego, o ile chcesz, żeby maluch przyszedł na obiad, uprzedź go o tym nieco wcześniej („Zaraz obiad. Kończ już zabawę i idź umyć ręce”).

Nagradzaj dobre zachowanie

Niekoniecznie prezentem – najlepiej swoją uwagą i pochwałami.

 

Trzymaj nerwy na wodzy

Staraj się panować nad sobą – nerwy nic nie dadzą. Mogą jedynie pogorszyć sytuację.

Nie traktuj wszystkiego ze śmiertelną powagą

Mnóstwo codziennych problemów da się opanować za pomocą zabawnych komentarzy („Ciekawe, czy buty same wejdą do szafki?” plus mrugnięcie okiem). Ustal jasne zasady

Dziecko musi wiedzieć, co mu wolno, a czego nie – czuje się wtedy bezpieczniej. Zasady nie mogą się zmieniać w zależności od twojego widzimisię czy samopoczucia. Jeśli nie wolno np. bić, kopać, to nie wolno i już.

Uporządkuj dzień

Ustal w miarę stałe pory posiłków, kąpieli, znajome rytuały (np. czytanie przed snem). Przedszkolaki wolą, gdy w ich życiu panuje porządek, bo w chaosie nie czują się bezpiecznie. Można, wzorem Superniani, spisać plan dnia na kartce lub tablicy.

Zawrzyj z dzieckiem umowę

Jeśli dziecko regularnie ma z czymś problem, np. nie szanuje zabawek, można z nim spisać umowę. Obie strony muszą dotrzymać zobowiązań!

 Podaruj dziecku minutnik

Dla przedszkolaka zdanie: „Za pięć minut koniec kąpieli” nic nie znaczy. Kuchenny minutnik pomoże mu zrozumieć upływ czasu.

Wymyśl fajną zabawę

Zamiast ponaglać: „Szybciej, bo spóźnimy się do przedszkola”, powiedz „Kto pierwszy dotrze do drzewa?”

 Ignoruj złe zachowania

Gdy dziecko zachowuje się źle (np. wrzeszczy), by zwrócić na siebie uwagę, zignoruj to. Zobaczy, że nie tędy droga. Oczywiście nie da się ignorować wszystkiego (np. niszczenia przedmiotów).

 

Dziecko nie chce słuchać? Te metody nie działają!

Zrzędzenie.

 Co ma się ochotę zrobić, słysząc ciągle: „Czy ja zawsze muszę po was sprzątać? Traktujecie mnie jak służącą, zostawiacie wszędzie ubrania, a ja nic, tylko chodzę i zbieram, chodzę i zbieram, bla, bla, bla…”? Najprościej jest „wyłączyć fonię”. Maluch dobrze wie, że mama sobie pogada, a potem i tak posprząta za niego.

 

Krzyk. 

Podniesiony głos sprawia, że dziecko przestaje myśleć i kompletnie nic do niego nie dociera. Czemu? Bo zwyczajnie się boi. Krzyk może również wzbudzić w nim przekorę.

Klapsy.

 Bicie uczy jedynie tego, że silniejszy ma rację, a przemoc jest dobrym sposobem rozwiązywania konfliktów.

Groźby bez pokrycia. 

Mówisz pewnie czasem rzeczy w stylu: „Jeśli nie zrobisz tego natychmiast, przez tydzień nie obejrzysz bajki”. A potem? O wszystkim zapominasz. Dziecko szybko się orientuje, że może robić, co zechce, bo i tak skończy się na straszeniu.

 

 

 

JAK  KSZTAŁTOWĆ SCHEMAT  CIAŁA  U  DZIECI ?

    Somatognozja  jest funkcją mózgu, polegającą na świadomości granic własnego ciała, poszczególnych jego części oraz na poczuciu, że każda część ciała składa się na jedną całość. Inaczej mówiąc , jest to zdolność do nazywania i wskazywania części ciała oraz do rozróżniania strony lewej i prawej. Proces ten szczególnie dynamicznie przebiega w okresie wczesnego dzieciństwa. Orientacja w schemacie ciała jest umiejętnością rozwijającą się etapowo, np. w pierwszej kolejności dziecko doświadcza istnienia rączek, następnie dłoni, a później każdego paluszka z osobna.

   Podobnie jak w przypadku innych umiejętności, stopień orientacji w obrazie własnego ciała zależy od indywidualnych predyspozycji oraz ilości doświadczeń, wpływających na tę sprawność. Jest to umiejętność potrzebna każdemu człowiekowi. Jeśli dziecko dysponuje dobrą świadomością własnego ciała lepiej radzi sobie w przedszkolu, a później w szkole, a następnie z wieloma nowymi zadaniami w dorosłym życiu.

Niektórym dzieciom bez wysiłku przychodzi przyswajanie wiedzy o schemacie ciała. Znajomość kierunków oraz stron ciała przyjmowana jest za oczywistość. Jednak są dzieci, którym opanowanie tej umiejętności sprawia trudność.

Zdarzało się Wam słyszeć o osobach, które na kursie prawa jazdy na polecenie skrętu w lewo włączają prawy kierunkowskaz? Trudności ze świadomością własnego ciała dotyczą również dorosłych. Z tych trudności się nie wyrasta, one nam towarzyszą oraz zakłócają nasze codzienne i – zdawałoby się – proste czynności.

  Orientacja kierunkowa jest zdolnością, która pozwala określić prawą i lewą stronę w schemacie własnego ciała oraz w przestrzeni, pomaga określić stosunki między rzeczami oraz orientować się w schemacie ciała osoby, która znajduje się naprzeciwko.

     Dzieci, u których orientacja kierunkowa jest nieukształtowana lub nieutrwalona mogą napotkać  w szkole na występujące trudności:

Rysowanie – zmiany kierunku w rysunkach (np.: rysowanie szlaczków od strony prawej do lewej, rysowanie linii pionowych z dołu do góry), nieprawidłowe odwzorowywanie kształtów geometrycznych, zakłócenia proporcji elementów, nieprawidłowe określenie stosunków przestrzennych, rysunki chaotyczne, ubogie w szczegóły.

Czytanie – przestawianie i opuszczanie liter, sylab, wyrazów, a nawet całych linijek druku, błędy w rozumieniu pojęć określających stosunki przestrzenno – czasowe.

Pisanie – elementy pisma lustrzanego, zmiana kolejności liter w wyrazach i cyfr w liczbach wielocyfrowych, opuszczanie końcówek w wyrazach, a nawet całych wyrazów, pomyłki w zapisie liczb oraz wyrazów w słupkach i tabelkach, niewłaściwe rozplanowanie znaków graficznych w zeszycie.

Wypowiadanie sie – kłopoty z określeniem miejsca przedmiotów na ilustracji i ich wzajemnych relacji, błędne operowanie pojęciami typu: nad, pod, obok, w za, przed, do itd.

   Aby dziecko mogło uniknąć wyżej wymienionych trudności należy już od 3 roku życia, przygotowywać go do rozumienia stosunków przestrzennych oraz określania kierunków w schemacie ciała i w przestrzeni. Ćwiczenia w tym kierunku powinny stanowić dla dziecka znakomitą zabawę i służyć jednocześnie kształtowaniu prawidłowych relacji pomiędzy nim a osobami dorosłymi i rówieśnikami.

Podane poniżej ćwiczenia są pogrupowane tak, aby ich poziom był odpowiedni dla wieku metrykalnego dziecka. Jednak należy pamiętać, iż tempo rozwoju umysłowego, emocjonalnego i ruchowego nie przebiega u wszystkich dzieci identycznie. Dlatego ważne jest, aby bawiąc się z nim uwzględnić jego indywidualne predyspozycje.

 

Zabawy z trzylatkami:

1. Oglądanie i nazywanie części własnego ciała (zabawy z lustrem).

2. Nazywanie części ciała misia lub lalki.

3. Nazywanie części ciała postaci na ilustracji.

4. Prowokowanie dziecka do uzupełniania brakujących części postaci na ilustracji lub rysowanie pod jego dyktando.

5. Wdrażanie poprzez zabawy ruchowe do rozumienia pojęć: na, pod, za, obok, za mną, przede mną, przód, tył, do przodu, do tyłu.

 

Zabawy z czterolatkami

1. Kształtowanie świadomości własnego ciała i schematu drugiej osoby (dotykanie, nazywanie, oglądanie w lustrze), uświadamianie zgodności stron względem osi pionowej (np.: po lewej stronie, masz serduszko i to oczko jest po lewej stronie i to uszko jest po lewej stronie, itd.).

2. Zachęcanie do tworzenia coraz bardziej rozbudowanych schematów rysunku człowieka (konieczna słowna instrukcja).

3. Świadome poruszanie się w przestrzeni (zabawy typu: idź do przodu, cofnij się do tyłu, połóż przedmiot przed sobą, przejdź pod sznurkiem, stań na krzesełku, połóż klocek pod stołem, itp.).

 

Zabawy z pięciolatkami:

1. Kształtowanie świadomości własnego ciała poprzez nazywanie części ciała i kierunków od jego osi: lewa – prawa, góra – dół, przód – tył.

2. Świadome przemieszczanie się w przestrzeni pod dyktando i próby nazywania przez dziecko kierunków, w których się porusza. Aby dziecku ułatwić zapamiętanie stron prawa – lewa, można – za jego przyzwoleniem umieścić na rączce, którą najczęściej wybiera do rysowania, umowny znak.

3. Poznawanie schematu ciała drugiej osoby, przyjmowanie punktu widzenia tej osoby, określanie położenia przedmiotów w stosunku do sylwetki ciała drugiej osoby (np.: od Jasia do przodu, od Jasia w lewo, za Jasiem).

4. Porozumiewanie się z innymi za pomocą gestów i mimiki (opowiadania ruchowe, ilustrowanie gestami wierszy, opowiadań i piosenek).

 

Zabawy z sześciolatkami:

1. Słowne określanie kierunków w schemacie własnego ciała i w przestrzeni, w której dziecko się porusz lub przemieszcza przedmioty.

2. Słowne określanie miejsca w którym się znajduje dziecko lub inna osoba, ustalanie co widzi druga osoba w określonej sytuacji i porównywanie z własnym punktem widzenia.

3. Wytyczanie kierunków od obranego przedmiotu (na lewo od stołu, pod stołem, na prawo od drzwi, próby słownego określania drogi prowadzącej np.: z domu do najbliższego sklepu itp.).

4. Orientowanie się na kartce papieru. Ustalenie gdzie jest góra kartki, prawy brzeg kartki, górny lewy róg kartki itp.).Wdrażanie do rysowania na kartce zgodnie z poleceniem.

5. Zapoznanie ze sposobami przedstawiania przestrzeni na płaszczyźnie (mapa, plan, ilustracja).

  Ciekawą formą kształtowania schematu ciała są zabawy z wierszykami. Uczą nazywania oraz wskazywania części ciała i wprowadzają do tematu stron: lewa-prawa. Dzięki powtarzaniu wierszyków oraz obrazowaniu ich za pomocą gestów, rozwijacie u dzieci koordynację ruchowo-słuchową, pamięć, koncentrację, słownictwo. A przede wszystkim doskonale się bawicie!

   „Ręce, nogi”

Ręce robią: klap, klap, klap.
Nogi tupią: tup, tup, tup.
Tutaj swoją głowę mam,
a na brzuszku: bam, bam, bam.

Buzia robi: am, am, am.
Oczy patrzą tu i tam.
Tutaj swoje uszy mam
a na nosie sobie gram.

 

 „Wyliczanka”

Pokaż Jasiu gdzie masz oko,
gdzie masz ucho a gdzie nos.
Pokaż rękę, pokaż nogę,
gdzie na głowie sterczy włos.

Daj mi rękę, tupnij nogą,
kiwnij głową tak i nie.
Klaśnij w dłonie, hop do góry ,razem pobawimy się.

 

      „Raz, dwa, trzy”
Bardzo zdrowo i wzorowo
co dzień się gimnastykować.
W lewo skręt, w prawo skręt,
teraz dotknij własnych pięt.
W górę kolano, ręce do boku,
trzymaj się prosto, głowa wysoko

 

Kółko małe, kółko duże,
głowa prosto, ręce w górze.
Ręce w prawo, ręce w lewo, tak się chwieje wielkie drzewo”.

 

Ręka lewa, ręka prawa”

Ręka lewa, ręka prawa,

Tutaj głowę mamy.

Lewa  noga, prawa noga

kolan dotykamy.

 Oko lewe, oko prawe

między nimi nosek.

Lewe ucho, prawe ucho,

A tu włosy mamy.

Rękę prawą tobie daję i do tańca proszę.

 

Głowa ,ramiona, nóżki, broda,

głowa kolana mały nos.

Oczy, uszy miła buzia,

Oto ja i mój los.

Mam buzię , rączki tak jak ty,

Nóżki zaś skaczą raz, dwa, trzy.

 

Literatura:

1. M. Bogdanowicz: „ Leworęczność u dzieci”.

2. E. Gruszczyk – Kolczyńska, E. Zielińska: „Dziecięca matematyka”.

3.M. Bogdanowicz: „Integracja percepcyjno – motoryczna”

Na podstawie literatury opracowała E. Baracz

 

 

 

 

 „ Baw się gazetą”   opracowała E. Baracz

CELE:

• ćwiczenia wzmacniające mięśnie grzbietu
• doskonalenie rzutów do celu
• kształtowanie prawidłowej postawy

POMOCE: czarno – białe gazety dla każdego dziecka

PRZEBIEG:

1. Ćw. orientacyjno – porządkowe.

 Marsz po obwodzie kola, pobranie gazet,  ustawienie się w rozsypce, dmuchanie w rozłożoną gazetę.

     2.Ćw. dużych grup mięśniowych.

W lekkim  rozkroku wspięcie na na palcach, uniesienie złożonej gazety nad głową, przysiad ułożenie gazety na podłodze.

3.Ćw. mięsni grzbietu – „poślizgi”

Na gazecie poślizgi  po podłodze w przód – klatka piersiowa przywarta do podłoża, głowa uniesiona, broda przyciągniętą

4.Ćw. tułowia – skłony boczne

W rozkroku, złożona gazeta w lewej ręce. Skłon tułowia w  lewo i dotknięcie podłogi końcem gazety, a następnie wyprost. Ćwiczenie powtarzamy 4x razy w lewą i 4x razy w prawą stronę.

5.Ćw. mięśni brzucha -  „jazda na gazecie”

Jazda na gazecie w siadzie  - odpychanie się piętami z przodu i rękami z boku.

6.Ćw. równowagi

Marsz ze złożoną gazetą na głowie.

7.Bieg – „bieg za kulką”

Toczenia gazetowej kulki palcami stopy na zmianę lewej i prawej.

8.Skrętoskłony – „leniwa ósemka”

W rozkroku kreślenie między nogami leniwej ósemki kulą z gazety poczynając od nogi lewej .

9.Rzuty:

-W parach rzucanie gazetowych kul do siebie.

-„Celuj do obręczy”

Dzieci ustawione w dwóch rzędach, kolejno celują kulą  gazety do obręczy.

Wygrywa ten zespół, który wrzuci jak najwięcej kul do obręczy.

10.Ćw. uspakajające i korektywne:

-dzieci kładą na stopie opartą  o piętę gazetową kulę i posuwają się do przodu, jednocześnie ręce trzymają z tyłu i utrzymują prawidłową postawę (głowa patrzy przed siebie),

    -w siadzie ( kulka między stopami) unoszenie stóp do góry i delikatne    położenie.

11.Ćw. końcowe

 Marsz po obwodzie koła, z kulką pod brodą. Wypuszczenie kulki do wyznaczonego kosza.

 

 

Scenariusz zajęcia otwartego w oddziale IV

,,Dzień kukurydzy’’
                                                                                      Opracowała: Ewa Piekarczyk

CELE OGÓLNE:
• Rozwijanie aktywności i wyobraźni twórczej poprzez różnorodne wykorzystanie kukurydzy w działalności plastyczno-technicznej, umysłowej dziecka
• Czerpanie radości z zabaw integracyjnych

CELE SZCZEGÓŁOWE:
- dziecko poznaje etapy rozwoju kukurydzy ,,Od ziarenka do kolby’’
- dziecko wyszukuje obrazki na głoskę ,,k’’
- dziecko wie co otrzymujemy z kukurydzy
- dziecko rozwija inwencję plastyczno-techniczną poprzez wykorzystanie kukurydzy do tworzenia różnorodnych prac („kukurydziane stworki’’)

REALIZACJA PODSTAWY PROGRAMOWEJ:
Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej dzieci. 
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 
- dba o swoje zdrowie; zaczyna orientować się w zasadach zdrowego żywienia;
Kształtowanie gotowości do nauki czytania i pisania. 
Dziecko kończące wychowanie przedszkolne i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:
- wyodrębnia głoski w słowach o prostej budowie fonetycznej;

POMOCE:
Historyjka obrazkowa ,,Od ziarenka do kolby’’, plansze z cyframi:1,2,3,4,5,6, zestaw obrazków na głoskę ,,k’’, ilustracje produktów z kukurydzy, puzzle- ,,Śmieszne kukurydze’’, kolby kukurydzy, szmatki, plastelina, piórka, druciki kreatywne, bibuła, wełna…

PRZEBIEG:
1. Powitanie dzieci zabawą integracyjną
,,W kole wszyscy już stoimy
każdy czyjąś rękę trzyma
i cześć już mówimy
tak zabawa się zaczyna.”

2.Zagadka 
Rośnie na polu, żółte kolby ma.

3.,,Jak rośnie kukurydza’’-  układanie kolejności obrazków historyjki obrazkowej

4.,,Ukryte słowa ‘’- wyszukiwanie w wyrazie kukurydza słów- kuku, rydz

5.,,Zabawa ruchowa 1,2,3,4,5,6’’- wykonywanie poleceń do pokazanej cyfry np.  podskocz, zaklaszcz tyle razy…’’

6.,,Co jest na k’’- segregowanie obrazków – wybieranie i układanie wokół litery ,,k’’ obrazków , których nazwa rozpoczyna się na podaną głoskę

7.,,Burza mózgów’’- ,,Co mamy z kukurydzy?’’- podawanie produktów 

8.,,Śmieszne kukurydze- puzzle’’- układanie obrazka  z części bez wzoru w 2 osobowych zespołach 

9.,,Śmieszne stworki z kukurydzy’’- wspólne wykonanie z rodzicami postaci z przygotowanych materiałów: plastelina, szmatki, wełna, piórka, bibuła, taśmy kolorowe, druciki kreatywne,…)

10.Podziękowanie za udział dzieciom i rodzicom – poczęstunek pop- cornem.

 

Spotkanie opłatkowe z rodzicami dzieci oddz. II połączone z warsztatami kulinarnymi

              opr. mgr Renata Musiał

Temat: „A W ŚWIĘTA NIECH SIĘ SNUJE KOLĘDA”

Cel główny:

- wdrażanie dzieci do radosnego przeżywania świąt w gronie rodzinnym

Cele szczegółowe:

- dz. poznaje tradycję ubierania drzewka choinkowego z okazji Świąt Bożego Narodzenia

- dz. poznaje świąteczne potrawy (makaron z makiem)

- dz. doskonali spostrzegawczość wzrokową i logiczne myślenie

- dz. globalnie odczytuje poznane wyrazy i łączy wyraz z obrazkiem

- dz. kształtuje umiejętność wyrażania przeżyć i uczuć poprzez recytację wierszy i śpiew piosenek

Realizacja treści z podstawy programowej:

- dz. obdarza uwagą dzieci i dorosłych , aby rozumieć to, co mówią i czego oczekują

- dz. przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej

- dz. zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym

- dz. wie jak należy zachować się na uroczystościach

- dz. śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru, chętnie uczestniczy w zbiorowym śpiewie, w tańcach i muzykowaniu

- dz. interesuje się czytaniem i pisaniem

Metody:

- aktywizujące:

         - burza mózgów

         - el. Metody Dobrego Startu M. Bogdanowicz

         - Odimienna Metoda Czytania I. Majchrzak

- praktycznego działania

- słowna: recytacja, śpiew

Formy:

- zbiorowa

- indywidualna

Pomoce:

duży obrazek choinki, karty graficzne do rytmizacji tekstu, wyrazy do globalnego czytania, obrazek choinki dla każdego dziecka, teksty piosenek, wierszy i rymowanki, muzyka do biegania, produkty spożywcze do posiłku

Przebieg:

1. Powitanie rodziców, przedstawienie celów i treści z podstawy programowej.

2. Zagadka obrazkowa „Choinka”.

3. Słuchanie wiersza M. Konopnickiej „Choinka w lesie”.

4. Wypowiedzi dzieci na temat wiersza , wyjaśnienie zwyczaju ubierania choinki na święta w ozdoby.

5. Burza mózgów „Z czym kojarzy się wam choinka?”

6. Ćwiczenie rytmiczno – ruchowe z el. Metody Dobrego Startu do rymowanki „Choinka zielona przyszła z lasu do nas” – rytmizacja tekstu z użyciem wzoru – rysowanie po śladzie palcem, rysowanie palcem w powietrzu, powtórne rysowanie po śladzie.

7. Zabawa ruchowa bieżna „Stań przy choince” – na przerwę w muzyce dzieci zatrzymują się przy wyrazie „Choinka” wyeksponowanego w różnych miejscach sali, dzielenie wyrazu na części z jednoczesnym klaskaniem, tupaniem, wystukiwaniem.

8. Praca indywidualna wg met. I Majchrzak – każde dziecko otrzymuje obrazek choinki, przyporządkowuje do obrazka napis „choinka” rozpoznając go pośród innych.

9. Świąteczne przedstawienie:

   - śpiewanie piosenki „Nie miały aniołki”

   - recytacja wiersza „Nasza kolęda”

   - śpiewanie piosenki „Już blisko kolęda”

   - recytacja wiersza „Życzenia”

10. Zaproszenie do stolików i wykonanie wspólnie z rodzicami świątecznej potrawy „kluski z makiem” – mieszanie produktów, degustacja.

11. Zakończenie – złożenie życzeń, rozdanie gazetki grupowej, bombek z życzeniami wykonanych przez dzieci, podziękowanie za przybycie rodzicom.

     

Scenariusz zajęcia
przeprowadzonego w grupie dzieci 3,4 – letnich 
przez Jolantę Janik 

TEMAT :  „ M jak mama, t jak tata” – zabawy utrwalające rozpoznawanie imienia własnego i słów mama, tata z wykorzystaniem metody Ireny Majchrzak 

CELE:    dziecko potrafi:
        - rozpoznawać swoją wizytówkę wśród innych,
        - odszukać wskazaną literę w swoim imieniu,
        - ułożyć swoją wizytówkę z pociętych liter,
        - rozpoznawać słowa – napisy; mama, tata,
        - uczestniczyć we wspólnych zabawach,
        - wypowiadać się na temat wysłuchanego tekstu,
        - powtarzać rytmicznie krótkie rymowanki, 
        - prawidłowo formułować zdania.

POMOCE:    wizytówki, koperty z imionami, ilustracje do opowiadania, napisy mama, tata, kartoniki z literami, obręcze, płyty z muzyką, karty pracy dla każdego dziecka, serduszka z folii aluminiowej.

METODY:    - metoda Ireny Majchrzak
    - pedagogika zabawy KLANZA,
        - metoda twórczego myślenia,
    - zadań stawianych do wykonania.

PRZEBIEG ZAJĘCIA:

1. Wprowadzenie – zabawa integracyjna „Powitanie”:
„Jak to miło i wesoło, (uderzanie dłońmi w uda)
do zabawy proszę w koło. (klaskanie w ręce)
Jak to miło i wesoło, (uderzanie dłońmi w uda),
do zabawy proszę w koło”(klaskanie w ręce kolegi obok)

2. Przedstawienie się dzieci – odszukiwanie „wizytówek” na ścianach, szafkach, itp. - dz. staje przy swoim imieniu.

3. Zabawa „Ułóż swoje imię” – nauczycielka rozkłada w kole koperty z imieniem każdego dziecka, dzieci odszukują właściwą kopertę  i układają swoje imię z pociętych liter.

4.Zabawa „Wizytówkowy pociąg” – dzieci poruszają się po sali przy dźwiękach instrumentu perkusyjnego, nauczycielka jest „lokomotywą”, pokazuje wizytówki (po trzy, cztery), dziecko rozpoznaje swoje imię, bierze je i staje za „lokomotywą” jako „wagonik”, zabawa trwa dotąd, aż wszystkie dzieci będą „wagonikami”. Utworzony „pociąg” jedzie z piosenką – dzieci siadają z wizytówkami w kole.

5.Zabawa „Kto ma taką literkę?” – nauczycielka losuje z koszyczka kartonik z literką i pokazuje dzieciom;
        - proszę, aby podskoczyły dzieci, których imię rozpoczyna się literką M,
        - proszę, aby zaklaskały dzieci, które mają w swoim imieniu literkę a,
        - proszę, aby stanęły na jednej nodze dzieci, których imię kończy się na k

6.Opowiadanie nauczycielki wg utworu H. Bechlerowej „Zajączek z rozbitego lusterka” z użyciem ilustracji;
        - krótka rozmowa na temat opowiadania, 
        - wprowadzenie napisów „Piotruś”, „mama”, „tata”

7.Rytmizowanie tekstu „Mama i tata” z różnym natężeniem głosu i w różnym tempie;
        „Mama i tata kochają nas
        mają dla nas zawsze czas”

8. Zabawa „Spacer z mamą i tatą” – dzieci otrzymują kartoniki z napisami „mama”, „tata”, „Piotruś”, w 3 obręczach duże napisy: mama, tata, Piotruś,
    - dzieci spacerują, biegają, podskakują do muzyki – przerwa w muzyce, siadają przy obręczy z odpowiednim napisem.

9.    Zabawa słowna – technika zdań niedokończonych;
        Moja mama jest........
        Mój tata ma na imię.........
        Mama lubi......
        Tata lubi najbardziej........
        Gdy mama jest smutna.....
        Z mamą lubię......
10.    Zabawa ruchowa połączona z ćwiczeniami logopedycznymi;
    - dzieci tańczą do muzyki – przerwa w muzyce to;
        „całuski dla mamy” – wargi ściągnięte do przodu, lekko się rozchylają,
        „obrazek dla mamy” – okrężne ruchy języka wokół warg – rysowanie słońca,
        „minki taty” – różne stany emocjonalne; smutek, radość, złość, zdziwienie.

11.    Zabawa graficzna „Pokoloruj serce” – praca przy stolikach, dziecko koloruje tylko serce z napisem „mama”, dzieci chętne łączą to serce z sercem „Piotruś”.

12.    Ewaluacja zajęcia – nagroda – serduszko dla każdego dziecka. 

 

Scenariusz warsztatów z rodzicami w dniu 29.04.2014 rok

w grupie 5 latków prowadzonych przez naucz. Beatę Wrzesień

Temat: Zdobywamy status członka KLUBU DOBRYCH NAWYKÓW

Cel główny:  poznanie zasad udziału w klubie poprzez wykonanie ćwiczeń i zabaw, poznanie sposobów wykonywania past serowych o różnych smakach.

Cele szczegółowe – dziecko:
- wykonuje zabawy i ćwiczenia zaproponowane przez nauczyciela,
- wie, co należy robić codziennie (pojęcie nawyku) aby należeć do klubu, czyli zjadanie warzyw, owoców, picie jogurtu, zjadanie jednego ciepłego posiłku, przebywanie na świeżym powietrzu, picie wody,
- czyta globalnie wyrazy – klub dobrych nawyków, przyprawy, jogurt i inne,
- wspólnie z rodzicem wykonuje pastę serową, degustuje, ocenia,
- wykazuje znajomość owoców, warzyw, produktów żywnościowych,
- posiada umiejętność liczenia i tworzenia zbiorów równolicznych,
- odtwarza ruchy przy muzyce,
- posiada umiejętność konstruowania zdań prostych i złożonych.

Metody: czynna, słowna, oglądowa

Formy: praca indywidualna jednolita i zróżnicowana, grupowa jednolita i zróżnicowana.

Realizacja podstawy programowej: 1.2,2; 2.1,2; 3.1,2,3,4; 4.2,3; 5.1; 13.1,3; 14.2,4,6

Przebieg
1.Spotkanie rodziców z dietetykiem.

2.Powitanie rodziców, dzieci, dyrektora, nauczycieli.

3.Zaproszenie do udziału w zabawach i ćwiczeniach dających status członka (rodzic z dzieckiem):
- zabawa OWOCE I WARZYWA, rozpoznawanie na obrazku, nazywanie i segregowanie w odpowiednie miejsce,
- układanie zdania z wyrazem „jogurt”,
- losowanie obrazków przedstawiających produkty żywnościowe – podawanie przykładu ciepłego posiłku wykonanego z wykorzystaniem wylosowanego produktu,
- zabawa „Deszczowy parasol” – rzucanie kostką, liczenie oczek, przyklejanie takiej same liczby kropelek na parasolu,
- zabawa ruchowa „Burza” do muzyki Tzadik katamar.

 4. Zaproszenie rodziców i dzieci do wykonywania past serowych:
- losowanie stolików wg. kolorów, inny rodzic z innym dzieckiem,
- podanie instrukcji pracy, mycie rąk, wymyślanie nazwy dla pasty w każdej grupie,
- rodzaje past – z truskawkami, z rybą, z pomidorem, z ogórkiem, z kakao i rodzynkami i czekoladą.

5. Degustacja past, ewaluacja – głosowanie na najsmaczniejszą pastę za pomocą cenek.

6. Rozdanie rodzicom ulotki KWIATKI DO SAŁATKI, jako sposobu zachęcenia dzieci do jedzenia sałatek ozdobionych kwiatkami, rozdanie kartek członkowskich do klubu do wypełnienia w domu, po wyrobieniu nawyków dziecko wykonuje rysunki i przynosi do przedszkola czyli zostaje zapisane do klubu.

 

Scenariusz zajęcia
z zakresu zdrowego odżywiania
grupa dzieci 5,6 – letnich

0pr. Ewa Piekarczyk

TEMAT KOMPLEKSOWY:  Jak o zdrowie dbamy i jak się odżywiamy?
TEMAT DNIA: ,,Jemy to co zdrowe’’
CELE:
- dziecko poznaje piramidę zdrowego żywienia
- dziecko nazywa produkty wchodzące w skład piramidy 
- dziecko zna zdrowe i niezdrowe produkty 
- dziecko wie, że należy zdrowo się odżywiać 
-  dziecko samodzielnie tworzy piramidę żywienia

METODY:
Czynna –zadania stawiane do wykonania, 
Słowna – rozmowa, objaśnienie, 
Oglądowa – obserwacja, pokaz
Metody aktywizujące

FORMY :
zbiorowa  , indywidualna
POMOCE:
plansza ,,Piramida zdrowego żywienia’’, opakowania po produktach spożywczych ,ksero- dla każdego dziecka –produkty wchodzące w skład piramidy

PRZEBIEG:
1.Co to jest - Piramida zdrowego żywienia?
Nauczyciel prezentuje planszę przedstawiającą piramidę zdrowego żywienia, zwraca uwagę na produkty, które należy spożywać często (produkty zbożowe, owoce i warzywa, mleko i jego przetwory, mięso, woda) oraz zapoznaje z poszczególnymi piętrami piramidy .
- wyklaskiwanie rytmiczne nazw owoców, 
- wyodrębnianie pierwszej głoski w nazwach warzyw,
- analiza głoskowa produktów z 3 i 4 pietra piramidy  (np. ser, mleko , ryby ,jajko…)

2. Wesołe witaminki” – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa, reagowanie na zmiany tempa w muzyce- muzyka żywa- dzieci  tańczą, wolna – siedzą.

3. Zabawa logopedyczna „Jemy owoce”.
Nauczyciel wymienia kolejno czynności, a dzieci pokazują językiem:

Myjemy owoce pod wodą (szeroko otwarta buzia, oblizujemy wargi dookoła).
Obieramy owoce nożem (górne zęby ustawiamy na dolnej wardze, skrobiemy wargę).
Kroimy owoce (wyraźnie wymawiamy: ciach, ciach, ciach).
Wąchamy owoce (usta zamknięte, wdychamy powietrze nosem, wydychamy ustami).
Zjadamy owoce (mlaskamy środkiem języka, naśladujemy buzią żucie).
Owoce bardzo nam smakowały (cmokamy wargami).

4.„Witaminowy taniec” – zabawa ruchowa. Rozwijanie  koordynacji wzrokowo-ruchowej; dziecko ruchem odtwarza rytm obrazkowy , jabłko – klaśnięcie, ser- tupniecie, jajko –podskok itp.

5. Zabawa kreatywna — Co jest zdrowe?
Co jest zdrowe, a co nie– o tym każde dziecko wie, ...
Dzieci wypowiadają się pojedynczo, wybierając odpowiedni artykuł spożywczy i podając  jego nazwę, a pozostałe akceptują poprawną odpowiedź klaskaniem w dłonie.
Na zakończenie nauczycielka mówi: 
Odżywiać się można zdrowo jedząc właśnie to i owo: ser, kaszę, płatki, różne owoce, ale nie łakocie. A kto pije mleko, soki będzie silny i wysoki.

6.,,Moja piramida zdrowego odżywiania’’- kolorowanie produktów , wycinanie ich oraz wklejanie w odpowiednie piętra piramidy zdrowego żywienia.

7.Ewaluacja zajęcia: Dzieci zobowiązują się do zjadania tylko zdrowych produktów – aby być zdrowym dzieckiem – zbiorowa recytacja wiersza A. Rumińskiej „Wiem, co jem”.
Chcesz skakać jak zajączki?
– Weź marchewkę do rączki.
Chcesz mieć białe ząbki jak wiewióreczka?
– Jedz codziennie jogurty i pij dużo mleczka.
Chcesz być jak niedźwiedź  wielki?
– Jedz miód, ryby, a nie słodkie wafelki.
Wiem, co jem, wiem to sama,
Bo nauczyła mnie mama.

Scenariusz zajęcia z zakresu znajomości zasad zdrowego odżywiania w  grupie  dzieci 5,6 letnich 

Opr. Ewa Piekarczyk

Temat  : ,,My o swoje zdrowie dbamy, bo się zdrowo odżywiamy’’
Cel ogólny:
-utrwalenie  wiadomości na temat zdrowego odżywiania;

Cele operacyjne:
- dziecko potrafi dokonać klasyfikacji produktów na: zdrowe i  szkodzące zdrowiu.
- dziecko dokonuje samooceny swojego odżywiania się
- dziecko wie co znajduje się ma poszczególnych  piętrach piramidy żywienia
- dziecko samodzielnie wykonuje zdrowy deser ( jogurt z owocami)

Realizacja podstawy programowej 
5. Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej dzieci. 
Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej: 
1.dba o swoje zdrowie; zaczyna orientować się w zasadach zdrowego żywienia; 

Metody:
- oglądowa- obserwacji i pokazu
- słowna- rozmowa,  przekaz słowny
- czynna- działań własnych dziecka
- metody aktywizujące, burza mózgów
Formy pracy:
Indywidualna, zbiorowa 
Pomoce:
wiersz ,,Wiersz o misiu’’, piosenki ,,Witaminki’’, pytania do qwizu ,,Czy zdrowo się odżywiasz?’’, ilustracja owoców i warzyw, ilustracje z produktami żywnościowymi do piramidy, obrazki do klasyfikacji :żywość , papierowe talerzyki ,jogurt ,owoce 

Przebieg:
1.Wysłuchanie wiersza ,,Wiersz o Misiu’’
Przyszedł do nas smutny Miś
Taki chory jest dziś.
Co go boli?
Ząb i brzuszek
Tu się ciągle trzymać musi
Katar już od piątku trwa
 tu ból ma, a tu dwa.

Muszę przyznać Wam się sam
Że w swej kuchni tylko mam
Czekoladki i cukierki,
To codziennie zjadam sam
No i brzuszek bolący  mam!
A w ząbkach dziurki dwie!
Wszystko strasznie boli mnie!!!

2.Co poradzicie misiowi ?- dzieci podają propozycje misiowi
Dzisiaj chcemy nauczyć misia prawidłowego odżywiania się , wybierania tylko zdrowych produktów.

3.Piosenka ,,Witaminki’’- taniec po kole połączony ze śpiewem piosrnki 
Usiądź misiu przy stoliczku
Zobacz, co jest w tym koszyczku
Ananasek ma czuprynkę                          
A cytrynka kwaśną minkę
Mandarynka się uśmiech
Będziesz misiu miał uciechę

Dzisiaj jemy witaminki
Chociaż kuszą nas landrynki
Kalafiorek, kalarepkę
I fasolkę i marchewkę
I buraczki spróbujemy
Co jest zdrowe przecież wiemy.

4. Zabawa ,,Układamy wspólną piramidę żywienia’’- dziecko  nazywa produkt na obrazku i układa go  na odpowiednim piętrze piramidy 

5.Zabawa ruchowo – naśladowcza: ,,Rób to, co mówię”.
,,Jabłka, gruszki i daktyle – klaśnij w ręce razy tyle  (klaskanie 6 razy),
 Kapusta  i ogórek – tyle razy podskocz w górę ( 4 podskoki),
marchewka, pietruszka i bób – tyle razy przysiad zrób (5 przysiady),
kalarepa i mak – za uszy się złap!”

6. Qwiz ,,Czy zdrowo się odżywiam ‘’- jeśli odpowiedź brzmi tak- dziecko podnosi  do góry duże  jabłuszko, jeśli czasem-  małe jabłuszko
– Czy jesz owoce?
– Czy pijesz soki, wodę ?
– Czy jesz warzywa, surówki , sałatki?
– Czy pijesz mleko,  jesz zupy mleczne?
– Czy jesz sery? 
– Czy jesz kaszę i ryż ?
– Czy jesz słodycze ? 

7. "Pizza dla misia” – włoska zabawa relaksacyjna.- siedząc w kole za plecami kolegi .Nauczyciel prezentuje tekst, a dzieci wykonują delikatne ruchy na plecach osoby siedzącej z przodu.
Najpierw sypiemy mąkę
zgarniamy ją,
lejemy oliwę
dodajemy dwie szczypty soli,
wyrabiamy ciasto,
wałkujemy,
wygładzamy placek
i na wierzch kładziemy:
3 plasterki pomidora, 2cebuli ,3 szynki
posypujemy serem żółtym 
wsuwamy do pieca.
Czekamy 20 min
Wyjmujemy i kroimy:
dla mamusi, dla tatusia,
dla babci, dla brata,
dla, …, a teraz
polewamy keczupem
i… zjadamy…
mniam, mniam, mniam.

8.Zabawa " Jadłospis na dobry humor"- klasyfikowanie produktów żywnościowych na ,,zdrowe i niezdrowe" na papierowym talerzyku

9.,,Zdrowy deserek’’- dzieci po umyciu rąk przygotowują dla siebie jogurt z owocami: bananem, kiwi, jabłkiem oraz suszonymi: żurawiną, morelami, rodzynkami, przekładając jogurt, owoce,  ….( wybór zależy od gustu i smaku dzieci)

10.Ewaluacja zajęcia- dziecko rysuje minkę wesołą lub smutną na talerzyku papierowym na zewnętrznej stronie.

Scenariusz zajęcia z zakresu edukacji zdrowotnej
w grupie dzieci 4-, 5-letnich

Opr. Agnieszka Domin

Temat zajęcia: „Przedszkolak wie, jak zdrowo jeść”

Realizacja zadań podstawy programowej:
- Obszar 5, pkt 1/ dziecko dba o swoje zdrowie; zaczyna orientować się w zasadach zdrowego żywienia.

Cel ogólny:
- utrwalenie wiedzy i umiejętności  dzieci nt. zdrowego odżywiania

Cele szczegółowe:
- dziecko wie, które z produktów żywieniowych są zdrowe, a które nie
- dziecko odróżnia zdania prawdziwe od fałszywych
- dziecko wie, jakie produkty żywnościowe mogą składać się na zdrowy posiłek
- dziecko aktywnie uczestniczy w zabawie
- dziecko wie, że przed posiłkiem należy umyć ręce

Metody:
Czynna –zadania stawiane do wykonania, 
Słowna – rozmowa, objaśnienie, piosenka
Oglądowa – obserwacja, pokaz

Formy :
- praca indywidualna
- praca w grupie

Środki dydaktyczne:
- laptop, odtwarzacz CD, nagrania piosenek, opakowania z produktów żywnościowych, teksty rymowanek i zagadek, plastikowe krążki, papierowe kółka koloru zielonego i czerwonego, kartonowe talerze, obrazki przedstawiające produkty żywnościowe, karty pracy, sałatka owocowa do degustacji

Przebieg:
1. Powitanie  w kole – dzieci wraz z nauczycielem śpiewają krótką /1 zwrotka/ piosenkę powitalną i wykonują odpowiednie gesty do niej: „Stańmy w kole, złączmy ręce i zatańczmy jak najprędzej. Tańczysz ty, tańczę ja; dookoła raz i dwa /2x/”.

2.Nauczyciel wypowiada tekst wprowadzający w tematykę zajęcia: „Witam Was wszystkich na naszym dzisiejszym spotkaniu, na którym będziemy mówić o zdrowym jedzeniu. Jestem Nowoczesna Witaminowa Wróżka i zaraz się przekonam  , czy  każdy z Was  wie, jak się zdrowo je?!”.

3.Zabawa „Zdrowe zakupy” – nauczyciel wyciąga z dużego koszyka worki z „zakupami” i rozdaje po jednym  każdemu dziecku . Zadaniem  dzieci jest posegregować produkty znajdujące się w worku na zdrowe i niezdrowe /dzieci starsze oraz zdolniejsze 4-latki otrzymują trudniejsze zadanie do wykonania/. Zdrowe są wkładane ponownie do dużego koszyka, a niezdrowe wyrzucone do „kosza na śmieci” /worka na odpady/.
/Tekst wróżki: „Przygotowuję przyjęcie urodzinowe. Wczoraj na zakupach byłam i bardzo się spieszyłam. Z tego pośpiechu dużo niezdrowego jedzenia kupiłam. Proszę was o pomoc w szukaniu niezdrowych produktów i  pozbyciu się ich z moich zakupów.”/

4.Zabawa w kole – dzieci śpiewają II-gą zwrotkę  piosenki powitalnej:”Zróbmy teraz dwa kółeczka. Proszę chłopców do środeczka. Tańczysz ty, tańczę ja, bo orkiestra gra /2x/”. Dziewczynki podczas piosenki tworzą koło zewnętrzne ,  a chłopcy wewnętrzne. Dziewczynki po piosence wykonują /za nauczycielem/ okrzyk : „My dziewczynki lubimy witaminki!” , a  chłopcy :„My chłopaki zdrowo jemy i duzi urośniemy!”.

5.Zabawa „Prawda to, czy nie?” – dzieci siadają na wyznaczonych miejscach /plastikowe koła/. Każdy ma przygotowane dwa papierowe krążki – zielony z uśmiechniętą buzią oznaczający TAK i czerwony ze smutną miną – NIE. N-l odczytuje zdania, a dzieci poprzez podniesienie odpowiedniego krążka odpowiadają, czy zdanie jest prawdziwe, czy nie, np.
- „Przed obiadem jemy dużo słodyczy”
- „Coca – cola jest bardzo zdrowa”
- „Warzywa i owoce mają dużo witamin”
- „Chipsy są niezdrowe”
- „Przed jedzeniem trzeba umyć ręce”
- „Mleko jest bardzo zdrowe”
- „Trzeba pić dużo soczków”
- „Przy jedzeniu można rozmawiać z pełnymi ustami”/4-latki/
- „Mleko, jaja, sery mają dużo białka”
- „Słodycze mają dużo cukru i niszczą zęby”
- „Czekoladę można zjeść raz na jakiś czas”
- „Owoce mają dużo witaminy C”/ dzieci starsze i zdolniejsze 4-latki/

6.Zabawa „Zdrowy posiłek” – dzieci siadają przy stolikach. Każdy otrzymuje tekturowy talerzyk i zestaw obrazków /zgodnie z zasadą stopniowania trudności/ z produktami spożywczymi. Dzieci wybierają obrazki ze zdrową żywnością i układają je na swoich talerzykach.
/Tekst wróżki – Skoro wiecie co jest zdrowe, a co nie to proszę was  abyście mi pokazali  jaki zdrowe produkty mogę wykorzystać  przygotować zdrowe dania, zdrowy posiłek. Wasze wiadomości  wykorzystam przygotowując moje przyjęcie urodzinowe”/

7. Taniec zbiorowy do piosenki „Olimpiada jarzynowa” /lub zamiennie zbiorowy śpiew  piosenki „Owocowy rap”/.
Wróżka zaprasza do wspólnego tańca, który będzie jednym z radosnych tańców na jej przyjęciu urodzinowym.

8.Ewaluacja – „Co powinieneś jeść, aby być zdrowym?” /karty pracy, wg. zasady stopniowania trudności z podziałem na grupy wiekowe/. Dzieci kolorują rysunki produktów niezbędnych dla naszego zdrowia.

9.Zaproszenie do spożycia energetycznej sałatki owocowej przygotowanej przez Nowoczesną Witaminową Wróżkę w podzięce za pomoc dzieci w przygotowaniach do przyjęcia urodzinowego.
Dzieci pamiętają o umyciu rąk przed jedzeniem i kulturalnym zachowaniu się przy stole.

---

Scenariusz zajęcia

z zakresu zdrowego odżywiania

grupa dzieci 3,4 – letnich

opr. Jolanta Janik

TEMAT :  „Kubuś Puchatek Wam to powie, że miód to samo zdrowie”

CEL GŁÓWNY :  kształtowanie dążenia do spożywania miodu jako produktu zdrowego odżywiania  

CELE:       dziecko :

                   - rozumie konieczność spożywania zdrowej żywności,

                   - poznaje właściwości fizyczne miodu – produktu pszczelego,

                   - wie, że należy dbać o higienę osobistą,

                   - potrafi uczestniczyć we wspólnych zabawach,

                   - potrafi wypowiadać się na określony temat,

                   - potrafi powtarzać rytmicznie krótkie rymowanki,

                   - potrafi współpracować z partnerem.                                      

POMOCE:     maskotka Kubusia Puchatka, słoiczek miodu, łyżeczki plastikowe, płyta CD „Przedszkole trzylatka”, lizaki ze słoneczkiem i chmurką, sylwety pszczółek i kwiatów, płyta z muzyką relaksacyjną, owoce do sałatki.

METODY:     - słowna - rozmowa, rymowanki,

                        - pedagogika zabawy KLANZA,

                        - oglądowa - pokaz, obserwacja,

                        - czynna - zadań stawianych do wykonania                

PRZEBIEG ZAJĘCIA:

1.     Wprowadzenie – powitanie zaproszonych gości,

                   zabawa integracyjna „Powitanie”:

„Witam dzieci, witam dzieci,

Witam Was, witam Was.

Wszyscy się witamy, wszyscy się witamy,

Wesoło nam, wesoło nam”

2.     Powitanie gościa – maskotka Kubusia Puchatka, miś trzyma słoik miodu,

         - nauczyciel przedstawia gościa i mówi dzieciom co będziemy robić z Kubusiem :

                   Kto ja jestem? Chyba wiecie.

                   Najpiękniejszy miś na świecie.

                   Mam pękaty brzuszek,

                   a na nim czerwony ciuszek.

                   Wcinam, wcinam słodki miód.

                   I przyjaciół mam w bród.   

         - dzieci witają Kubusia Puchatka, mówią jak ma na imię.

         - nauczyciel pyta „Co jest w tym słoiku?”, „Kubuś bardzo lubi  miód, dlatego chyba jest zdrowy, nie choruje”

3.     Rozmowa na temat „Skąd się bierze miód?” – nauczyciel podkreśla rolę pszczół, pokazuje ul.

4.     Zabawa ruchowa „Pszczółki na łące” przy piosence „Mała pszczółka” (Przedszkole trzylatka”) ;

         - „pszczółki” przy piosence tańczą i bzyczą,

         - pauza w piosence, trzy „pszczółki” siadają na kwiatku i zbierają nektar

5.     Kubuś Puchatek zaprasza na degustację miodu – poznawanie właściwości miodu:

         - dzieci próbują łyżeczką miód, wąchają,

         - określają słodki smak, kolor żółty, przyjemny zapach, gęsty.

6.     Opowieść ruchowa „Misie i miód” z ćwiczeniami logopedycznymi:

–   To będzie opowiadanie o misiach, które lubią miód, ja jestem dużym misiem, wy małymi. Małe misie robią to, co duży miś.

–   Misie wstają, przeciągają się.....W brzuszkach mamy pusto (głaszczą się po brzuchu) i mruczą: mrrrr...mrrr.

–   Tam (gest w górę) jest miód.

–   Wchodzimy na drzewo (stoją w miejscu i naśladują wdrapywanie się na drzewo).

–   Sięgamy łapą po miód (wyciągają rękę, nabierają miodu i wkładają do buzi).

–   Dobry miód (mruczą i oblizują wargi i kąciki ust, mlaskają).

–   A tu przyleciała pszczoła i bzyczy: bzzz...bzzz...Może użądlić.

–   Misie machają łapkami.

–   Trach, spadają z drzewa (siadają na podłodze).

–   Boli pupa (masują swoje pośladki).

–   W brzuszku pełno (klepią się po brzuchu).

–   Idziemy spać (ziewają, przeciągają się).

7.     Ćwiczenia rytmiczne – rytmiczne powtarzanie rymowanki :

         „Co jest zdrowe, a co nie – o tym każde dziecko wie”

         - wyklaskiwanie, wytupywanie, uderzanie o kolana.

8.     Zabawa „Tak lub nie” -

       - nauczyciel czyta zdania związane ze zdrowiem, gdy to jest prawda dziecko podnosi słoneczko, gdy fałsz – to chmurkę, np

                   - „Pij mleko – będziesz zdrowy”,

                   - „Marchewka i pietruszka są dobra dla brzuszka”,

                   - „Ciastka i cukierki są bardzo zdrowe”,

                   - „Owoce maja witaminy”

                   - „Kto ma brudne ręce, buzię, ten jest zawsze zdrowy”

                   - „Przed jedzeniem myjemy ręce”,

                   - „Gimnastykujemy się, żeby silnym być”

                   - „Nie lubię chodzić na spacery”, itd

9.     Gimnastyka to zdrowie – gimnastyka z rymowanką:

         „Gimnastyka ważna sprawa – dzieci maszerują po obwodzie koła,

         dla nas dzieci to zabawa – zwracają twarze do środka i robią        ukłon,

         ręce w górę, ręce w bok – podnoszą ręce w górę, w bok,

         krok do przodu, przysiad, skok – robią krok do przodu, przysiad i   wyskok do góry.

10. Masaż relaksacyjny „Biedroneczka” przy muzyce relaksacyjnej, na plecach kolegi:

         „Biedroneczka mała po trawce biegała (poruszanie palcami po     plecach kolegi),

         Nóżkami tupała, (uderzanie w plecy otwartymi dłońmi)

         rączkami machała. (masowanie obiema dłońmi),

         Potem się ślizgała do góry i w dół.(przesuwanie dłońmi  naprzemiennie do góry i w dół)

         W kółko się kręciła (rysowanie rękami kół na plecach)

         i piłką bawiła. (delikatne uderzanie pięściami)

         Gdy deszcz zaczął padać, (stukanie palcami wskazującymi z góry do dołu)

         pod listkiem się skryła (rysowanie obiema rękami kształtu listka)

         i bardzo zmęczona spać się położyła (ułożenie głowy kolegi do snu)

11.  Degustacja sałatki owocowej z miodem –- do wcześniej pokrojonych owoców nauczyciel dodaje miodu, podkreślając jego walory zdrowotne.

12.  Ewaluacja zajęcia – nauczyciel pyta; Czy smakował Wam miód?, Czy smakowała sałatka?, Czy podobało się Wam na zajęciu? Dzieci, którym się podobało dają słoneczko Kubusiowi Puchatkowi.